Ciąża przebiegała prawidłowo, jednak w 22. tygodniu niespodziewanie podczas rutynowego badania USG stwierdzono, że lewa komora serca jest znacznie mniejsza od prawej. Pojechaliśmy do Sankt-Petersburga, gdzie Andriusza usłyszała straszną diagnozę: ciężka wada serca: hipoplazja lewego serca. To był dla nas duży szok. Nigdy nie myślałam, że coś takiego może nas spotkać! Kardiolog stwierdził, że należy zastosować 3-stopniową korekcję serca – Norwood-Glen- Fontan. Poród został wysłany do Akademii Pediatrycznej. 7 czerwca 2019 roku urodził się Andriusza, który natychmiast został zabrany na oddział intensywnej terapii i pozwolono mu pocałować tylko raz. Piątego dnia Andriusza przeszedł operację Rashkinda, podczas której w jego sercu wszczepiono statyw. Spędził tydzień na intensywnej terapii, po czym przyjęto nas razem na oddział, a ja próbowałam karmić go butelką. Tydzień później zostaliśmy wypisani. Wróciliśmy do swojego miasta, kupiliśmy pulsoksymetr do monitorowania saturacji, saturacja Andriuszi była niska (poziom tlenu we krwi utrzymywał się na poziomie 85%, podczas gdy normalny poziom powinien wynosić co najmniej 95%), musieliśmy stale monitorować, czy tak się dzieje nie zmniejszona. Kiedy Andriusza miał 4 miesiące, cudem trafiliśmy do Miejskiego Szpitala Dziecięcego nr 1. Tam najlepsi lekarze przeprowadzili u Andriuszy operację Norwood-Glen, operacja przebiegła normalnie. Jednak po pewnym czasie okazało się, że Andriusza miał zakrzepicę lewej żyły głównej serca i cały lewy bok od szyi po klatkę piersiową był spuchnięty. Andriusza przebywał na oddziale intensywnej terapii, bardzo długo nie można było go odłączyć od respiratora; był karmiony przez rurkę włożoną do nosa. Przyszedłem do niego na oddział intensywnej terapii, trzymałem go za rękę i rozmawiałem z nim. Bardzo trudno było patrzeć na jego cierpienie; z pogodnego, zawsze uśmiechniętego chłopca zmienił się w cierpiące dziecko o pustym spojrzeniu. Ale w końcu po półtora miesiąca Andriusza został przeniesiony na oddział i teraz byliśmy razem. Powrót do zdrowia był bardzo trudny! Przywieźli do mnie Andriuszę z maską tlenową, bez maski spadło nasycenie, z sondą przestał jeść z butelki, bez głosu, ze względu na wentylację mechaniczną, jego głos praktycznie zniknął, bardzo cicho płakał i zawsze cierpiał , czuł się tak źle, że przez długi czas nie mógł spać. Co trzy godziny zaczynało się od tego, że próbowałam karmić go mlekiem modyfikowanym z butelki, ale on nie chciał, zapomniał, jak się połyka, musiałam mu wlać mieszankę przez rurkę. Było bardzo ciężko, prawie nie spałem, ale daliśmy radę. Po dwóch i pół miesiącach prób rozpoczęcia karmienia butelką zdecydowaliśmy się na karmienie go łyżeczką płatkami i słoiczkami z jedzeniem dla niemowląt. I w końcu Andriusza zaczęł jeść, moja radość nie miała końca! Na noc kupiłam specjalną butelkę z łyżeczką i karmiłam go na noc owsianką. Stopniowo Andriusza wracał do zdrowia i wypisano nas do domu; na oddziale spędziliśmy trzy i pół miesiąca.

W domu powitała nas nasza rodzina, dzieci otoczyły Andriuszę miłością i troską, a on zaczął się rozwijać jak zwykłe dziecko. W wieku dwóch lat Andriusza zachorował na zapalenie płuc, przyjęto nas do 5. szpitala miejskiego w Sakt-Petersburgu, przeprowadziliśmy się już do Sankt-Petersburga. Tam u Andriuszy zdiagnozowano wirusa stwardnienia rozsianego. Zapalenie płuc i wirus stwardnienia rozsianego bardzo wpłynęły na nasycenie Andriuszy, mógł tylko leżeć na łóżku, przynieśli nam nawet maskę tlenową do oddychania tlenem. Bardzo ciężko znosił tę chorobę, był nawet moment, że chcieli go umieścić na intensywnej terapii. Po wypisaniu ze względu na niskie saturacje udaliśmy się do Szpitala Dziecięcego nr 1, gdzie Andriusza miał robioną angiografię, chcieli powiększyć gałęzie w sercu, aby możliwa była operacja Fontana. Ale niestety nic nie dało się zrobić, bo... tętnice udowe są zakrzepowe. Andriusza wyzdrowiał i zostaliśmy wypisani do domu. Zimą 2024 roku ponownie trafiliśmy do szpitala z powodu obniżonej saturacji, ponieważ... złapał wirusa. Kiedy Andriusza jest chora, nasycenie maleje, czasami, gdy występuje bardzo silny wirus lub bakteria, spada do 60-70; Ponownie pojechaliśmy do Szpitala Dziecięcego nr 1, gdzie Andiyusza ponownie przeszła angiografię. Tym razem lekarzom cudem udało się dostać do serca Andriuszy, okazało się jednak, że ma wysokie ciśnienie w układzie tętnic płucnych i małe gałęzie w sercu, więc operacja Fontana jest niemożliwa!

Wypisano nas do domu i przepisano nam terapię lekową.

 Andriusza wyrasta na bardzo dociekliwe dziecko! Jest bardzo miły i serdeczny, nieustannie obsypuje mamę i tatę całusami. Uwielbia spędzać czas z rodziną na daczy, gdzie wspólnie sadzimy rośliny, odpoczywamy i pływamy. Uwielbia łowić ryby ze swoim ukochanym bratem. Najpierw przeszukują cały teren w poszukiwaniu robaków, a następnie udają się do stawu. W tym roku Andriuzha nauczył się jeździć na rowerze, ale niestety nie może jeździć długo, szybko się męczy i musi ciągle się zatrzymywać, żeby odpocząć.

 Andriusza uwielbia chodzić na basen, nauczył się nurkować i pływać z makaronem. Ale ze względu na niskie nasycenie nie pływa zbyt dużo, szybko się męczy, ale i tak bardzo to lubi!

 Ulubionym zwierzęciem Andriuszy jest kot, nasz kot ma na imię Barsik! Andriusza bardzo go kocha, kładzie się obok niego i głaszcze, a kot mruczy z kotem liną, na końcu której mysz, kot biegnie za myszką, a Andriusza się śmieje.

 „Kiedy dorosnę, zostanę policjantem, który będzie chronił lud i będę chronić ludzi przed złoczyńcami!” – mówi Andriusza!

 Andriusza i ja chodzimy do ośrodka rehabilitacyjnego, gdzie Andriusza ma zajęcia: Terapia ruchowa: bardzo lubi uprawiać wychowanie fizyczne i lubi swojego nauczyciela, który również ma na imię Andrej, tak bardzo przyciąga Andriuszę, że ciągle się śmieje.

 Po wypisaniu do domu zdaliśmy sobie sprawę, że nie możemy już dłużej czekać, Andriusza rośnie, ma już 5 lat. Z każdym dniem aktywność fizyczna staje się dla niego coraz trudniejsza. Nasz kardiolog nie raz mówił, że być może będziemy musieli tak żyć, na Glennie, ale trudno tak żyć, z wiekiem nasycenie też będzie spadać, a życie Andriuszy stanie się bardzo trudne i krótkotrwałe!

 Wysłałem oświadczenia Andreja z prośbą o rozważenie możliwości wykonania operacji Fontana w różnych klinikach.

I tylko Pedro Del Nido, światowej sławy kardiochirurg wraz ze swoim zespołem w Boston Children's Hospital (USA), po zapoznaniu się z naszymi badaniami, wierzy, że MOGĄ przeprowadzić jednokomorową korekcję wady dla Andreja, postrzegają Andreja jako kandydata do operacji Fontana w 2 etapach:

1. Poprawić przepływ krwi do lewej tętnicy płucnej.

2. Operacja Fontana

Celem operacji Fontana jest zmniejszenie nadmiernego obciążenia wstępnego objętościowego pojedynczej komory serca. Jeśli nie zostanie to zrobione, Andriusza zacznie pozostawać w tyle w rozwoju fizycznym i psychicznym, a jego życie będzie bardzo krótkie. Już teraz, z powodu niskiego nasycenia, Andrej przez dłuższy czas nie może chodzić ani biegać; trzeba go nosić na wózku inwalidzkim.

Ale aby wykonać operację, musisz najpierw zregenerować płuca!

 Jesteśmy dużą rodziną, mamy trójkę dzieci, więc nie jesteśmy w stanie sami opłacić operacji. W naszej rodzinie pracuje tylko mój mąż, pracuje jako brygadzista w firmie budowlanej. Przybliżony dochód w naszej rodzinie wynosi 150 000 rubli. Ponieważ Andriusza nie chodzi do naszego przedszkola, ja nie pracuję, ale cały czas jestem z nim. Kwota operacji jest dla naszej rodziny bardzo duża, w rodzinie z 3 dziećmi są to duże wydatki, a poza tym musimy wynająć dom.

 Błagam pomóż nam! Nie ignoruj ​​naszego nieszczęścia! Naszą jedyną nadzieją jest to, że pomożesz nam ocalić naszego syna! Andriusza czeka na Twoją pomoc!

Nie mam nic przeciwko wykorzystywaniu informacji o dziecku w mediach.🆘